Duch

Witajcie!
 Szybka notka, ponieważ właśnie wróciłam z Tatr, wariactwo w domu; przygotowujemy obiad dla znajomego Włocha, a jutro nad ranem jadę (tak, autobusem) do Hiszpanii!!!
Tylko mój plan nauki hiszpańskiego spalił na panewce, powód: remont budynku i codzienna pobudka uroczym, równym taktem wybijanym przez młot pneumatyczny, który doprowadza mnie (delikatnie mówiąc) do szału, a z kolei w Tatrach miałam urwanie głowy... ale o tym opowiem za moment!

Jestem ciekawa, co sobie pomyśleliście czytając ten tytuł? Może sądziliście, że będę wam opowiadać o marach wałętających się w lasach po zapadnięciu ciepłej, lipcowej nocy? Nic z tych rzeczy! Mnie samą intryguje, dlaczego przyjazny mold dostał nazwę Spiryt... no cóż już wiecie kogo chcę wam przedstawić?
Przed państwem mój nowy gość; mustang Padree!!!
(firma breyer, mold Kitty Cantrell , skala traditional)

Dlaczego moje figurki muszą być bardziej fotogeniczne, niż ja? xD

Padree jest (moim skromnym zdaniem) prześliczny; ciemne oczy, rozwiana grzywa, piękne malowanie przez co wygląda olśniewająco!

A białe skarpetki na tylnich nogach tylko dodają mu uroku :D

 Wycieczka na Rakoń, Wołowiec i Grzesia.

Wędrówka była męcząca. Po kilku godzinach marszu wlekliśmy się w najwolniejszym możliwym tempie, obserwując uważnie, nasze cienie. Słyszeliśmy cichy śpiew potoków, a roztętniona krew szumiała nam w uszach. 

Mimo to szliśmy dalej wzdłuż rwącego potoku dopóki nie dotarliśmy do jeziora, z którego zaledwie dwugodzinne podejścia dzieliło nas od upragnionego szczytu!

Usiadłam na trawie obserwując brzuchate chmury, pasące się na błękitnych halach nieba.

- Nie jesteś zmęczony? - zagadnęłam Padree.

On jednak tylko obrócił łeb i tęsknie spojrzał na sylwetki gór. Nic nie musiał dodawać. Rozumiałam go bez słów. Powoli wstałam podpierając się o kamień i zaczęliśmy gramolić się pod górę stromą ścieżką.

Mamy oboje słabą kondycję, trzeba będzie nad tym popracować! Po dwóch godzinach ostrego podejścia spojrzeliśmy z góry na wszystkie lasy, okoliczne szczyty i małe wioski. Widok zapierał nam dech w piersiach. Chłodny wiatr targał moimi włosami i grzywą Padree.

Byliśmy wykończeni, bez sił, ale szczęśliwi. Nareszcie dotarliśmy do celu! Widziałam jak jego ciemne oczy śmiały się do mnie i odpowiadałam tym samym. 

To tyle z mojej opowieści? Wystarczyłoby, ale muszę napomknąć, jak ogromna zmiana zaszła w Magnum'ie od czasu przybycia Padree. Z natury nieśmiały koń nabrał pewności siebie i teraz, ech... muszę pilnować obu moich urwisów! :P
Nieme rozmowy z Magnum'em... 

- Po co tam wlazłeś?

- Po przygody.

- Ten grzyb jest niejadalny!

- Oj tam, oj tam; wszystkie grzyby są jadalne.

- Niektóre tylko raz..

- Dlaczego idziesz tędy? Możemy dojść prostszą ścieżką!

- Nieważny jest cel, ważna jest droga, a prostsza wcale nie znaczy piękniejsza.

- Dlaczego tam wszedłeś?

- Chciałem być bliżej nieba...

Przez okrągły tydzień biegałam za moim breyerami po iglastych lasach i skalistych górach, a każdego wieczoru z ulgą brałam do rąk książkę siadałam naprzeciw kominka, buchającego ogniem i czytałam, i czytałam, i czytałam. Magnum i Padree często zajmowali miejsce obok mnie i wpatrywali się w ogień zastygnąwszy w nieruchomych pozach. Ciekawe co  dostrzegli w jaskrawych promyczkach tańczących szalony taniec?

Wszystkim wspaniałych wakacji i barwnych przygód, żebyśmy mieli potem co opowiadać!
Pozdrawiam!!
Sophija

PS. Jeśli będę miała czas w Hiszpanii możecie liczyć na zdjęcia koników morskich :P - mój aparat jest wodoodporny :D

PS2. A propos CANDY
Myśka Pyśka | American Eskimo Lover i Magdalena Wróblewska - nie mogę znaleźć na waszych blogach baneru... przypominam, że termin kończy się w niedzielę!!!