Zwyczajne nie znaczy nieciekawe!

Dzień dobry!

Jak tam mijają Wam jesienne (a może już zimowe, patrząc na temperaturę) dni? Bo u mnie bardzo pracowicie! W zeszłym tygodniu miałam 2 olimpiady, 5 sprawdzianów i 8 Kartkówek Z Całego Działu (bo nie mogło być więcej sprawdzianów, więc należało zrobić 40- minutowe kartkówki -,-). No i oczywiście dwie olimpiady (i tylko jedna kompletnie zawalona!).
Przyszły tydzień zapowiada się podobnie (co prawda konkurs tylko jeden, ale za to bardzo mi na nim zależy). Będzie ciężko, ale... niespecjalnie mnie to martwi. W sumie jestem zadowolona, gdy padam z nóg. Przynajmniej nie mam czasu na rozmyślanie, które w moim przypadku często kończy się tragicznie :P
Oprócz nauki troszkę bardzo pozmieniało się w moim życiu osobistym. Nie mówię, że  na lepsze, ale przynajmniej wszystko stało się jaśniejsze.
Szkoda tylko, że jest tak zimno i trzeba wstawać potwornie wcześnie, ale cóż - nie można mieć wszystkiego :)

Jeszcze w ramach informacji - właśnie wysłałam paczkę do Dark Pegasus'a. W środku są 3 breyery traditional do przemalowania (kupione tydzień wcześniej).

Wstępik kończę akcentem książkowym, czyli moimi najnowszymi pozycjami dotyczącymi waleni, uzyskanymi dzięki ogromnej pomocy Pani Ze Szkolnej Stołówki (dziękuję!!). Czegoś takiego szukałam od dłuższego czas - w środku są naprawdę świetnie zrobione krótkie opisy większości gatunków.

Razem z nimi dostałam także zeszyty o rekinach i pingwinach, równie ciekawe i pomocne. 

Kończąc koniec wstępu wstawiam banerki z Candy.

Candy u Mai 

( http://stadninaschleich.blogspot.com/2014/10/pierwsze-urodziny-bloga.html)

Candy u Magdaleny Wróblewskiej

(http://theblackhorse5.blogspot.com/2014/10/candy.html)

OK, przejdźmy do tematu. Dziś zdecydowałam się napisać notkę o gatunku, który wszyscy znamy i kochamy, a mianowicie o delfinach butlonosych.

Oprócz standardowych informacji zamierzam podać Wam kilka ciekawostek, ponieważ te świetnie poznane ssaki mają wiele wspaniałych cech.

Butlonos (Tursiops truncatus, jedna z kilku nazw łacińskich, jakie znam :D) jest jednym z najszerzej rozprzestrzenionych gatunków delfinów na świecie, a także najlepiej poznanym przez człowieka. To jedne z większych delfinowatych - osiągają ok. 3-4 metry długości. Żyją 30 - 40 lat, ale najstarsza samica w niewoli, Nellie* (odeszła w tym roku) miała 61 wiosen. Tworzą grupy, liczące od 10 do 25 osobników. Mają dość długi dziób (wydłużony "pysk"), którego mogą używać np. do obrony przed rekinami (uderzają nim w brzuch ryby). Młode rodzi się po rocznej ciąży, opiekuje się nim całe stado.

Są bodajże najpopularniejszymi waleniami w delfinariach, pracują także w wojsku (m.in. w US Navy) oraz stosunkowo najczęściej bywają używane w delfinoterapii. Dlaczego? Cóż, są bardzo przyjazne, bardzo inteligentne i mają świetne predyspozycje fizyczne. Mogą pływać z prędkością 40 km/h, co czyni je jednymi z szybszych ssaków morskich, nurkować na 300 metrów i wstrzymywać oddech na 15 minut. Świetnie posługują się również echolokacją.

Wyróżniamy trzy gatunków butlonosów, które różnią się m.in. ubarwieniem. Przykładowo:

T. truncatus truncatus

T.truncatus gilli

Podgatunki te mogą się krzyżować

Ogólnie rzecz biorąc butlonosy (zwłaszcza w niewoli) często tworzą krzyżówki z innymi delfinami:

Bullet, hybryda delfina zwyczajnego i butlonosa

Kekaimalu, wholpin, krzyżówka z orką karłowatą

Patches, prawdopodobnie hybryda z Risso.

Istnieją również osobniki albinotyczne. Żyła także znana samica Lily Champagne, która była... żółta?

Jak widzicie, zwierzęta te są bardzo wdzięcznymi obiektami obserwacji i badań, a także gatunkiem, który żyjąc na wolności najczęściej zadaje się z człowiekiem. Jest wiele przykładów przyjaźni dzikich delfinów z ludźmi. Informacje o nich pochodzą już ze starożytności. 

Osobiście mam do nich wielki sentyment - obok białuch i orek są jednym z nielicznych waleni, które widziałam na żywo. Udało mi się to aż 4 razy, a dwukrotnie dane mi było z nimi pływać. To naprawdę niesamowite przeżycie - gdy delfin patrzy ci w oczy, to tak jakby widział całą twoją duszę! Nigdy nie zapomnę dotyku ich skóry - jest taka...napięta i aksamitna, bardzo gładka, ale nie obślizgła.

(To nie ja, tylko trener z Antibes!!! :))

Żródła:

Informacje - moje rozliczne książki

Zdjęcia - moje archiwum, klik,klik, klik, klik, klik

Mam nadzieję, że notka się podobała ;)

Muszę zmykać - mam jeszcze kilka(naście) rzeczy do zrobienia.

Miłego tygodnia!

M

P.S. Pracuję nad filmikiem o Trurze. Czekacie z niecierpliwością?